Ta maska plemienia Baule z Wybrzeża Kości Słoniowej traktuje o kobiecej dumie i sile społeczności. Wyrzeźbiona z drewna cejba, przybiera kształt delikatnie wydłużonej twarzy z drobnymi, półprzymkniętymi oczodołami i łagodnie otwartymi ustami, gotowymi wyśpiewać rytualną pieśń. Na czole unoszą się trzy pasma masywnej, wypukłej fryzury–symbolu piękna i rangi, gładko wyrzeźbione jak grube warkocze. Twarz maski oplata lekka siateczka złocistych koralików – dwa łuki okalające oczy i przemykające się po policzkach, jak gdyby towarzysząc spojrzeniu starannie utkanym szlakiem światła. Subtelny kontur ust i brody ozdobiony rzędem żółtych paciorków opowiada historię tradycyjnych zdobień, a drobne otworki po bokach kryją wspomnienie dawnych włókien i piór, które poruszały się w tańcu, ale też służyły do przymocowania rafii tak, aby maska mogła być założona na twarz w czasie rytuału, czy tańca. Zawieszona na białej ścianie, emanuje spokojem i tajemnicą – staje się mostem między codziennością a duchowym wymiarem obrzędów Baule, zapraszając każdego widza do chwili zadumy nad pięknem, harmonią i siłą afrykańskiego rzemiosła.

L/2562/B